We horen elkaar niet meer. In onze maatschappij zoals die nu functioneert, gaat alles snel en is alles vluchtig. We willen zoveel en steeds meer. Dus er is bijna geen tijd meer om iets met aandacht te doen en daar hebben we last van. Wie kent niet het alvast bedenken wat je nog moet doen of terugdenken aan de vorige afspraak of de behoefte om tussendoor even op je telefoon te kijken tijdens een gesprek met een cliënt. Natuurlijk kun je denken dat je alles wel hoort, maar het is versnipperde aandacht. We zijn er niet écht meer bij. Tussendoor zijn we afgeleid en dat voelen we bij elkaar.
Een veelgehoorde klacht die ik krijg over de hulpverlening is dat mensen zich een nummer voelen. Ze voelen zich niet gehoord en niet gezien. En de ander horen en zien is toch het allerbelangrijkste. Als iemand bij ons aanklopt, in nood, is dat de eerste behoefte; gezien worden, begrepen worden. We zijn echter zo druk met het afvinken van onze lijstjes dat we onze cliënten nog maar amper écht horen. En dat voelen ze.
Zo ook Dirk, die de stelling had ingenomen dat hij wel door zou lopen en wachten tot de bom barstte omdat hij iedere keer verbouwereerd bij zijn therapeut vandaan kwam. Hij begreep niet waar ze naartoe wilde, wat de bedoeling was. Dirk zat in een fikse burn-out en zij hanteerde de techniek dat ze op zijn veerkracht inspeelde. Die veerkracht was er helemaal niet meer. Dirk was moe en kon alleen nog maar huilen. Hij was bang. Daar had het startpunt moeten zijn, maar helaas had deze collega dat niet gezien.
Natuurlijk begrijp ik dat iedereen zijn best doet en de intentie heeft om de ander te horen. Maar doen we dat ook écht? En als je eerlijk bent naar jezelf?
Hoe leer je iets waarvan je denkt dat je het al kunt?
Hiervoor zou ik graag een kant en klare tip geven, passend bij onze behoefte van tegenwoordig. Oplossing en klaar, maar zo werkt het niet. Dus ik hoop dat je even de tijd wilt nemen om er breder naar te kijken.
We moeten weer terug naar de menselijke waarden. We werken met mensen en zijn zelf mens en dus moeten we vooral zoveel mogelijk menselijke dingen doen. En luisteren is de basis daarvan. Vooral in ons vak. Als we goed luisteren, weten we hoe het zit en dat is altijd een goed startpunt. Beginnen met erkennen hoe het met jouw specifieke luistertalent zit, is stap één. Durf eerlijk te zijn, dan luister je daarin alvast goed naar jezelf. Vraag het ook aan mensen om je heen, die zien soms meer dan je zelf ziet.
Als we goed luisteren, weten we hoe het zit
en dat is altijd een goed startpunt.
Vraag je af waarom je niet meer zo goed kunt luisteren;
- Ben je te druk?
- Zit je te vol?
- Ben je te moe?
- Zou je liever ergens anders zijn?
- Had je helemaal niet in de gaten dat je regelmatig afgeleid bent en niet hoort wat er écht gezegd wordt?
Bij al deze redenen moet je breder kijken;
- En dat lukt vaak niet meer in de huidige ‘ratrace’. Want wat heb je nodig om breder te kijken? Rust, ontspanning, stilte en naar binnen kijken. Dan kun je zien;
- Waarom zit je te vol?
- Waarom ben je te moe?
- Waarom heb je er geen plezier meer in?
- Waarom was je je niet bewust dat je dingen mist?
Ga dan bewust ademhalen en voel wat daar zit;
- Ben je verdrietig?
- Ben je bang?
- Ben je je best aan het doen?
We zijn door onze focus op alles buiten onszelf uit contact geraakt met onszelf en daar is de basis waarin het mis gaat. Dan loop je vol en luister je niet meer goed naar jezelf. Het lukt ook niet meer goed om naar de ander te luisteren.
Als je weer ruimte maakt, op adem kunt komen en kunt voelen hoe het met je is, komt er weer ruimte om goede keuzes voor jezelf te maken en wordt het rustig in je hoofd. En hoe rustiger het in je hoofd wordt, hoe beter luisteren gaat.
Als je ruimte krijgt, rust in je hoofd hebt,
hoef je alleen nog maar te kiezen om te luisteren.
Zoals Mark me vertelde; ‘alles wat ik nu tijdens behandeling leer, heb ik als manager aan mijn collega’s verteld, wist ik dus ergens, maar ik heb nooit gemerkt dat ik het voor mezelf niet deed’. Met een burn-out als gevolg.
Als je ruimte krijgt, rust in je hoofd hebt, hoef je alleen nog maar te kiezen om te luisteren. Begin dan met achterover zitten, niet te hard je best doen, wees nieuwsgierig en durf door te vragen. Neem geen genoegen met korte antwoorden als je vermoedt dat er iets achterwege blijft. Dat soort dingen ga je voelen als er rust is van binnen. Dan ga je de ander aanvoelen. Als je dan ook nog durft te zeggen wat je ziet en te vragen wat je wilt, heb je je doel bereikt. Dan heb je de ander gehoord en gezien.
